Chapter 5

Jason POV

Wyszliśmy na zewnątrz i otworzyłem przed nią drzwi samochodu i zamknąłem je, kiedy wsiadła. Podszedłem do mojego miejsca i wyciągnąłem kluczyki. Zatrzasnąłem drzwi i odpaliłem samochód. Wycofałem z podjazdu i ruszyliśmy do centrum. Oparłem rękę na kierownicy i westchnąłem. Byłem zmęczony. Włączyła radio na jakieś dupowatej stacji, w której rozbrzmiewała ”Brokenhearted – Karmin” Oh, cholera nie. Nikt nie dotyka mojego pieprzonego radia oprócz mnie.

- Przepraszam kochanie – powiedziałem, i nacisnąłem przycisk „CD” w radiu. Płyta Lil Wayne’a poleciała. Tak lepiej.

- Naprawdę? – powiedziała. Dałem jej zadowolony uśmiech i kiwnięcie. Jęknęła i skrzyżowała ramiona, patrząc przez okno. Spojrzałem na nią. Złożyłem usta w cienką linie, a następnie przełączyłem na jej stację. Spojrzałem na nią ze złością a potem ponownie na drogę. Zaczęła lecieć inna denerwująca tyłek piosenka.

Po 20 minutach piekła, przyjechaliśmy do centrum handlowego. Szliśmy niezręcznie. Próbowałem złapać ją za rękę, ale ona ciągle odpychała moją dłoń. Zanim weszliśmy do środka, położyłem moje ręce na jej talii i ruszyłem z boku.

- Kochanie, musisz przynajmniej pozwól mi trzymać cię za rękę. Dlaczego nie zaczniemy teraz? Nie skrzywdzę Cię, obiecuję – powiedziałem, posyłając jej szczere spojrzenie. Spojrzała na moje ręcę, i ja też na nie spojrzałem, zauważając, że w zasadzie miała śmiertelny uścisk na biodrach. Podrapałem się po głowie.

- Przepraszam – powiedziałem do niej. Szliśmy normalnie. Ona nie pozwoli mi tego zrobić. Cholera. Postanowiłem po prostu obserwować ją z daleka. Poszliśmy do sklepu z bielizną. Czekałem aż wybierze kilka rzeczy, a ja w tym czasie siedziałem na ławce. Pokręciłem oczami dookoła i stukałem stopą niecierpliwie. Wstałem i wszedłem do sklepu.

Zaglądałem za Melanie, ale zamiast tego moje oczy zatrzymały się na seksownym skąpym stroju. Uśmiechnąłem się do siebie i podniosłem go. Szukałem Melanie i znalazłem ją. Była naprzeciwko mnie. Położyłem moje ramiona wokół jej talii i podarowałem jej niewielki pocałunek na szyi.

- Spójrz, co znalazłem, kochanie – powiedziałem, dając jej następne pocałunki na jej szyi.

Zadrżała. -  Będziesz wyglądać absolutnie wspaniały w tym. Co ty na to? – spytałem. Przesunąłem strój naprzeciw jej oczu.

- JASON! – krzyknęłam. Zaśmiałem się.

- Nie unoś swojego głosu, kochanie, dzisiejszej nocy będziesz krzyczeć jeszcze bardziej – powiedziałem jej i umieściłem strój z powrotem. Wywróciła oczami. Ludzie spojrzeli na nas.

- Ugh! To jest to, dlaczego nie chce chodzić z tobą na zakupy! – jęknęła. Wyrzuty sumienia trafiły do mnie.

- Melanie, przepraszam. To były tylko żarty – spojrzała na mnie a jej oczy wypełniły się łzami.

- Wszystko czego chce to wrócić do domu z moimi rodzicami. Nie chce już nigdy z tobą żyć! I nawet nie wiem, jak nas Dopasowano! – krzyknęła i uciekła. Ouch, to rodzaj bólu. Będę musiał ją przeprosić. Ale nie tylko, mówiąc : Przepraszam.

Chodziłem wokół dopóki nie doszedłem do sklepu Hallmark. Wszedłem do środka, patrząc na pluszowe misie. Znalazłem je i wypatrzyłem idealnego. Dużego białego misia, trzymającego serce, mówiącego „Jesteś piękna”. Zapłaciłem za niego i wyszedłem ze sklepu.

Teraz, musiałem dowiedzieć się, jakie inne rzeczy lubi. Pamiętam, że uratowałem niektóre rzeczy, które zapisała na papierze, gdy poszedłem do naszych toreb, gdy nas Dobrano. Otworzyłem notatkę, aby zobaczyć co lubi. „Słodkości, ciuchy, fotografowanie, przyjaciele…” Zdecydowałem, że dam jej jakieś czekoladki i lody, jakieś ciuchy, które były by podobne do tego co nosi.

Chodziłem po centrum, próbując ją znaleźć. Może powinienem zaskoczyć ją tym dziś wieczorem? Yeah. Wyszedłem na zewnątrz do samochodu i włożyłem jej prezenty do bagażnika. Wróciłem z powrotem i zobaczyłem ją siedzącą na ławce, czekała na mnie. To było by łatwiejsze gdybyśmy mieli swoje numery telefonu.
__________________
No więc, cześć i hej! Jestem Avery, trzecia tłumaczka. Mam nadzieję, że tłumaczenie się spodoba bo jest to pierwsze opowiadanie jakie kiedykolwiek tłumaczyłam ♥